‘หว่อง กาไว’ คือผู้กำกับหนังฮ่องกง ที่มีเอกลักษณ์คือความเคว้งๆ เหงาๆ เป็นแรงบันดาลใจและต้นแบบให้กับกลุ่มคนทำหนัง ซึ่งรวมไปถึง ‘แบร์รี่ เจนกินส์’ ผู้กำกับผิวสีชาวอเมริกัน ซึ่งเพิ่งคว้ารางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมออสการ์ จากหนังเรื่อง Moonlight ! มาดูกันว่าความหว่องนั้นมีอิทธิพลต่อ Moonlight อย่างไรบ้าง เกี่ยวกับ Moonlight เป็นหนัง Coming of age (หนังที่เกี่ยวกับการก้าวพ้นวัย) ที่เล่าเกี่ยวกับ ‘ไชรอน’ เด็กชายผิวสีที่มีแม่ติดยา และถูกเลี้ยงดูแบบไม่เอาใจใส่ ถูกเพื่อนๆ ที่โรงเรียนรังแก เพราะความอ้อนแอ้นไม่สู้คนของเขา ที่พึ่งเดียวของไชรอนคือ ‘ฮวน’ คนขายยาที่พบเห็นชีวิตวัยเด็กอันน่าเป็นห่วงของไชรอน และเป็นเหมือนบุคคลต้นแบบที่ไชรอนยึดเอาเป็นตัวอย่าง เป็นภาพยนตร์ที่ได้รับออสการ์ไป 3 รางวัล ได้แก่ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม (Best Picture) บทภาพยนตร์ดัดแปลงยอดเยี่ยม (Best Writing Adapted Screenplay) และนักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม (Best Supporting Actor) จากการเข้าชิง 8 รางวัลออสการ์ กำกับโดย Barry Jenkins (แบร์รี เจนกินส์) ‘อิทธิพลของหว่อง ต่อ ‘Barry Jenkins (แบร์รี เจนกินส์) ‘ แบร์รี่ เจนกินส์ กล่าวว่า “ในสมัยที่ยังเรียนภาพยนตร์อยู่นั้น เขาได้พบกับหนังต่างประเทศที่มีสไตล์แตกต่างและไม่เหมือนกับหนังที่เขาได้เคยดูมาก่อน ก็คือภาพยนตร์เรื่อง Chunking Express ของ หว่องกาไว (Wong Kar-Wai) ซึ่งฉากโปรดของเขาก็คือฉากที่ผู้ชายเล่นเครื่องบินของเล่นบนตัวแฟนสาว พร้อมกับมีเพลง What A Diff’rence A Day Made ของนักร้องอเมริกันโซล Dinah Washington เป็นดนตรีประกอบ” “ซีนนั้นเป็นซีนที่ทำให้ผมตกตะลึงเหมือนกับเวลาเห็นบางสิ่งบางอย่างที่สวยงามอย่างน่ามหัศจรรย์” เจมส์ แล็กซ์ตัน (James Laxton) ผู้กำกับภาพของ (cinematographer) เผยเช่นกันว่า เรามีโฟลเดอร์ที่มีภาพจากหนังของหว่อง กาไว เยอะมาก เพื่อใช้สำหรับเตรียมการถ่ายทำภาพยนตร์เรื่อง Moonlight มาดูกันว่า Moonlight กระทำความหว่องขนาดไหน ที่มา : qz.com
