หากพูดถึง BNK48 แล้ว หลายๆ คนก็จะนึกถึงเพลง คุกกี้เสี่ยงทาย หรือ Koisuru Fortune Cookie เพลงดังระดับประเทศที่ตอนนี้ไม่มีใครไม่รู้จักแน่ๆ แต่จะมีสักกี่คนที่จะรู้ว่าเรื่องราวก่อนหน้าเพลงดังกล่าวหรือเหตุการณ์หลังจากความดังนี้เป็นยังไง Girls don’t cry ก็น่าจะตอบโจทย์เรื่องนี้ได้อยู่ เนื้อหาโดยรวมเป็นการเล่าเรื่องสิ่งต่างๆ ที่ผ่านมา โดยเหล่าสมาชิก BNK48 รุ่นที่ 1 ทั้ง 26 คน ตั้งแต่วันแรกที่สมัครเข้าวง ไล่เรียงไปเรื่อยๆ จนถึงช่วงซิงเกิ้ลที่ 3 Shonichi ซึ่งในแต่หัวข้อที่สมาชิกแต่ละคนได้ตอบกันอย่างน่าสนใจและมีหลายแง่มุมจนบางประโยคคนดูอย่างเราๆ ก็จุกไม่ใช่น้อยเหมือนกัน หลายๆ คำถามในหนังส่วนใหญ่ก็พอจะรู้คำตอบกันบ้างแต่บางครั้ง คำถามเดิมๆ นี่แหละพอมาอยู่ในหนังพี่เต๋อ กลับกลายเป็นว่าเราได้รู้เรื่องเบื้องลึกเบื้องหลังขอวงที่ดูเป็นมนุษย์มาก ดูจริงสุดๆ และหลายๆ ครั้งก็รู้สึกว่ามันจริงจนเกินไปแล้ว!! (แต่ก็ยังอยู่ในขอบเขตที่รับได้อยู่น่ะนะ) ส่วนตัวผู้กำกับที่ได้พี่เต๋อ นวพล มาคุม ทำให้หนังมันออกมาในแนวที่เราสามารถเดาได้ว่าโทนของหนัง จังหวะของหนังมันน่าจะมาเป็นทรงไหน รวมไปถึงเคยดูหนังเรื่องอื่นๆ ของพี่เค้า ทำให้ตัวเองจูนติดง่ายขึ้น บวกกับการที่ตัวเองติดตาม BNK48 มาด้วยก็ยิ่งทำให้ตัวเองอินเข้าไปใหญ่ แต่ถ้ามองในแง่ของคนทั่วไปล่ะ? ก็ยังดูได้สนุกเช่นกัน เพราะตัวหนังไม่ได้ทำออกมาเพื่อเอาใจแฟนคลับ BNK48 เพียงกลุ่มเดียว แต่เป็นการพาคนที่รู้จักอยู่แล้ว เพิ่งติดตาม หรือไม่รู้จักเลยได้มาสำรวจโลกของ BNK48 ไปพร้อมๆ กัน จุดแข็งที่สุดของหนังคงจะเป็นเรื่องของการลำดับการเล่าเรื่องที่อย่างค่อยเป็นค่อยไป และการใช้ความเงียบเป็นการเล่าเรื่อง ซึ่งในบางฉากไม่มีบทพูด มีแต่ความเงียบ และสายตาที่น้องจ้องมาทำให้ประโยคที่ว่า Action speak louder than words มันมีอยู่จริง (ซึ่งเป็นฉากไหน ไปดูเอาเองนะ อิอิ) สรุป Girls Don’t Cry เป็นหนังที่ทำให้รู้สึกว่าเราเข้าใจในสิ่งที่ “อยากจะได้พบ” กับเรื่องราวบางอย่างของสมาชิกแต่ละคน ทำให้รู้ว่าเรื่องบางอย่างก็ “ให้คุกกี้ทำนายกัน” ไม่ได้ และได้คำตอบของ “คำว่าพยายามไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ” ว่ามันยังมีอยู่จริงๆ… สำหรับสมาชิกบางคน แต่สุดท้ายตอนเจออุปสรรคก็ต้อง “ก้าวไป ก้าวไป… ข้ามไปข้ามให้ได้” อยู่เหมือนเดิม…. ป.ล. เรื่องนี้มี Post-Credit นะ อย่ารีบลุกไปไหนล่ะ
