เพราะ Pantip เป็นสังคมออนไลน์ขนาดใหญ่ของประเทศ และไม่ว่าจะมีเหตุการณ์อะไรก็ตาม Pantip คือหนึ่งในพื้นที่ที่ถูกกระจายข่าวอยู่เสมอในฐานะสังคมออนไลน์ที่ช่วยขยายเสียงของคนธรรมดาให้ดังขึ้นไปอีก แต่ส่วนใหญ่แล้วถ้าพูดถึง Pantip เราจะติดภาพดราม่า Pantip ลอยมาแต่ไกล ให้นึกถึงเรื่องราวดีๆ กลับนึกไม่ค่อยออกจนมีคำกระแนะกระแหนว่า Pantip คือสังคมอุดมดราม่า ทว่าในความเป็นจริงแล้ว Pantip มีเรื่องราวดีๆ อยู่เยอะมามาย และนี่คือ 10 กระทู้เรื่องราวดีๆ ใน Panip ที่เราอยากจะบอกต่อ ไม่มีเงินสักบาท ขอวิธีอยู่รอดภายใน1เดือนด้วยค่ะ จขกท. เป็นเด็กมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ และทำงานพิเศษเพื่อแบ่งเบาภาระทางบ้าน รวมถึงจ่ายค่าหอด้วย ทว่า จขกท. เงินหมดตั้งแต่ต้นเดือนเพราะเอาเงินเดือนและเงินเก็บไปจ่ายค่าหอ โดยที่ไม่กล้าขอที่บ้านให้ช่วยซึ่งปกติที่บ้านจะช่วยค่าหอครึ่งหนึ่ง แต่เนื่องจากครอบครัว จขกท. อยู่ในพื้นที่ประสบภัยน้ำท่วมเลยไม่กล้ารบกวนคนที่บ้าน แล้วตัวเองเหลือเงินติดตัวร้อยกว่าบาท จึงมาตั้งกระทู้แรกของตัวเองเพื่อถามความเห็นจากชาว Pantip ว่ามีเงินเท่านี้จะอยู่รอดอย่างไรจนเงินเดือนใหม่ออกที ปรากฎว่า ความเห็นที่ 5 มาขอที่อยู่ จขกท. แล้วก็ส่งอาหารแห้งกับเงินไปให้ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย และ จขกท. ก็ไม่ได้เรียกร้องตั้งแต่แรกว่าอยากจะได้เงินหรือของบริจาค ไม่ใช่แค่ความเห็นเดียว แต่มีอีกหลายความเห็นพยายามเสนอวิธีช่วยเหลือ อ่านกระทู้นี้ปุ๊บรู้สึกได้ทันทีว่าสังคมแห่งการแบ่งปันมันมีอยู่ตรงนี้ อ่านกระทู้เต็มๆ ที่นี่ ผมมีอะไรเล่าให้ฟัง..กับเงิน 800 บาทกินทั้งเดือน…สำหรับคนที่ท้อแท้หาทางออกกับชีวิตไม่ได้ หนึ่งในกระทู้ในตำนานของ Pantip ที่ จขกท. ชื่อ ‘กบกินกะลา’ เล่าชีวิตช่วงนึงที่ยากลำบากของตัวเองให้ฟังว่าเขาตกงาน และจำเป็นต้องหางานเพื่อไปเลี้ยงดูครอบครัวที่มีเมียท้องอ่อนๆ และลูกหนึ่ง จขกท. เล่าว่าเขากำเงิน 2,000 บาทซึ่งเป็นทุนก้อนสุดท้ายเข้ามาหางานทำที่กรุงเทพฯ เดินหางานอยู่สองวันจนได้งานที่ค่าแรงวันล่ะ 300 บาท ได้หอพักเดือนล่ะ 1,000 บาท หลังจากมัดจำค่าหอไปเขาเหลือเงิน 800 บาททั้งเดือนที่ต้องใช้ชีวิตในกรุงเทพฯ จขกท. ก็เล่าเรื่องราวชีวิต 800 บาทของเขาให้ฟัง ซึ่งเราได้เห็นความใจสู้ของหัวหน้าครอบครัวคนหนึ่งที่ดิ้นรนกินอยู่อย่างอดทนเพื่อคนข้างหลัง คนตกงานที่กำลังท้ออ่านจบนี่กำลังใจมาเต็ม และเป็นการเล่าแบบรวดเดียวจบ กระทู้นี้ดังมากถึงขั้นถูกสร้างเป็นหนังสั้นชื่อ ‘ชีวิต 800 บาท’ อ่านกระทู้เต็มๆ ที่นี่ ใครกำลังช็อตเงินบ้างครับ แบ่งขนมกินกันไหม จขกท. มาตั้งกระทู้สั้นๆ จะส่งของไปให้กับคนที่ดือดร้อนช็อตเงินจริงๆ ไปให้เพื่อความอยู่รอดจนพ้นวิกฤติชีวิตโดยเขามีของกิน และของใช้ที่ไม่ต้องการ หลังจากนั้น จขกท. ก็ชวนคนอื่นมาแบ่งปันสิ่งที่เหลือกินเหลือใช้ให้คนที่เดือดร้อนต่อไป กระทู้นี้เราไม่ได้เห็นแค่การแสดงน้ำใจเป็นสิ่งของเท่านั้น แต่ยังเห็นการส่งต่อกำลังใจซึ่งกันและกันผ่านโลกออนไลน์ด้วย อ่านกระทู้เต็มๆ ที่นี่ ขอเถอะครับพวกดูถูกคนอื่น คนบางคนเขาไม่ได้มีเหมือนคุณเขาก็แย่พอแล้วไม่ต้องซ้ำเติม กระทู้นี้มีอยู่ว่าพี่ จขกท. เล่าประสบการณ์ส่วนตัวของตัวเองว่ามีลุงในที่ทำงานเดียวกันแต่ไม่สนิทเดินมาขอความช่วยเหลือให้ไปซ่อมรถมอเตอร์ไซค์คันเก่าให้ทีเพราะสตาร์ทไม่ติด เนื่องจากมีคนแนะนำว่า จขกท. เป็นคนที่เชี่ยวชาญการซ่อมรถ ระหว่างที่คุยกัน คนรู้จักลุง และเคยเห็นสภาพรถลุงก็แซวลุงว่าทำไมไม่ซื้อใหม่ พร้อมพูดเชิงดูถูกลุงที่ไม่ยอมซื้อรถใหม่แต่ลุงก็ไม่ปริปากด่าคืน ทว่า จขกท. ไม่แซวลุงสักคำแล้วยังไปช่วยซ่อมรถลุงให้ถึงที่ไม่คิดเงิน แถมยังช่วยเหลืออะไรต่างๆ อีกนิดหน่อยตามกำลังที่เขาทำได้ กระทู้นี้สะท้อนให้เห็นคนสองประเภทคือคนหนึ่งที่ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่ลำบาก กับคนอีกจำพวกที่ไม่ช่วยแล้วยังดูถูก อ่านกระทู้เต็มๆ ที่นี่ เมื่อแบงค์100 อยู่ในหนังสือสอบ!! เห็นกระทู้นี้ครั้งแรก อยากเดินไปกระซิบ จขกท. ว่าเว้นบรรทัดบ้างก็ได้นะ แต่ถ้ามองข้ามรูปแบบการเขียนไปจะพบว่ากระทู้นี้ดีมากๆ เริ่มจาก จขกท. เป็นนักศึกษา ที่อยู่กับรูมเมทคนหนึ่ง ซึ่งเขาสังเกตว่ารูมเมทคนนี้ไม่กินข้าวเลยเอาแต่กินน้ำประทังความหิวเพราะไม่มีเงิน ในตอนแรกรูมเมทของ จขกท. ไม่ยอมบอกว่าไม่มีเงินกินข้าวเลยอยู่หลายวันจน จขกท. จับสังเกตได้ว่ารูมเมทอายที่จะบอกว่าไม่มีเงินกินข้าว เลยอาศัยจังหวะเพื่อนเผลอสอดแบงค์ร้อยไปในหนังสือที่เพื่อนจะอ่านส่วนตัวเองก็แกล้งเดินลงไปข้างล่าง แล้วก็เป็นอย่างที่คิดรูมเมท เจอเงินนั้นเลยลงไปกินข้าวด้วยความรู้สึกที่เหมือนตัวเองรอดตายแล้ว จขกท. ในฐานะผู้ให้เองก็ดีใจที่ร้อยหนึ่งบาทนั้นช่วยเพื่อนเขาได้ ขณะที่ตัวเองก็เหลือเงินติดตัวร้อยบาทเหมือนกัน แต่ก็ดีใจที่ได้ช่วยเพื่อน อ่านกระทู้เต็มๆ ที่นี่ เพราะอาหารคือหลักฐานของความรักที่ผมมีให้ลูกชาย ไม่ต้องเกริ่นอะไรให้ยืดยาวเลยเปิดเรื่องมา จขกท. ก็ออกตัวว่าตอนนี้เขาอยู่กับลูกชายหนึ่งคนเท่านั้นเนื่องจากชีวิตครอบครัวมีอันต้องแยกทางกันไปกับอดีตภรรยา และจากพ่อที่ไม่เคยเข้าครัวทำกับข้าวใดๆ ก็หันมาเข้าครัวเพื่อทำอาหารให้ลูกกินเนื่องจากสงสารลูกที่ต้องกินอาหารสำเร็จรูปทุกวัน กระทู้นี้ไม่ได้โชว์ความฟูมฟายหรือดราม่าใดๆ แต่ในกระทู้นั้น จขกท. โพสต์ภาพอาหารหน้าตาน่ากินรัวๆ ที่ทำให้ลูก ซึ่งนี่คือการแสดงพลังความรักที่พ่อมีต่อลูกจริงๆ อ่านแล้วคนไม่มีลูกยังต้องปรบมือ อยากจะเป็นพ่อแบบนี้ให้ลูกในอนาคตบ้าง อ่านกระทู้เต็มๆ ที่นี่ เเม่ผมเกษียณไปเป็นBackpacker… กระทู้นี้ทำให้คนหนุ่มสาวที่พร่ำบอกว่าอยากจะออกไปท่องโลกกว้างแต่ไปไหนได้ไม่ไกลเกินจอมือถือของตัวเองได้หันกลับมามองตัวเองอีกครั้งกับเรื่องราวการเดินทางของคุณแม่ จขกท. ที่ตัดสินใจใช้ชีวิตหลังเกษียณเดินทางไปเที่ยวทั่วอาเซียน ซึ่งคนตั้งกระทู้เป็นลูกชายที่เอาเรื่องราวเบื้องหลังการเดินทางของแม่ และภาพการพูดคุยอัปเดทเรื่องราวของแม่ จขกท. และครอบครัวมาเล่าให้ชาว Pantip ได้เห็นถึงความมุ่งมั่น และตั้งใจของคุณแม่คนหนึ่งที่อยากจะใช้ชีวิตอิสระเปิดโลกบ้าง อ่านกระทู้นี้จบแล้วอยากจะไปแบ็คแพ็คบ้างเลย แต่ลืมไปว่าไม่มีเงิน อ่านกระทู้เต็มๆ ที่นี่ เรื่องเล่าหมาน้อยนักเดินทาง กระทู้นี้ยาวมาก แต่เล่าย่อๆ คือ จขกท. ไปปีนเขาที่เนปาลกับเพื่อนและระหว่างที่เริ่มออกเดินทางมีหน้าจรจัดสองตัวเดินตามคณะของ จขกท. ไปตลอดทางผ่าน ความยากลำบากของสองข้างทางที่อากาศค่อยๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ แต่เจ้าหมาสองตัวนี้ก็เดินตามอย่างไม่ลดละ จนกระทั่งไปถึงที่หมายในตอนจบจนได้ เรื่องราวในกระทู้นี้ จขกท. เล่าได้สนุกมากๆ และภาพสวยมากกกกกกกก มีจุดให้ลุ้นและตามเชียร์เจ้าหมาสองตัวนี้แทรกมาด้วยเป็นระยะไม่ต่างอะไรกับการดูหนัง และตอนจบของเรื่องนี้ก็แฮปปี้เอนดิ้ง อมยิ้มได้เลย อ่านกระทู้เต็มๆ ที่นี่ 11 พ.ย.57 ครบ 2 ปีที่เจอไซบีเรียนตัวนี้ที่โดนปล่อยวัด ด้วยสภาพไม่ต่างอะไรกับซากศพ เป็นสารพัดโรคค่ะ ภาพต่างๆจะแสดงการเล่า กระทู้นี้ จขกท. เล่าว่าไปเก็บหมาไซบีเรียน สภาพพังเลยแหละ มารักษาซึ่งหมาตัวนี้นอกจากเป็นขี้เรื้อนแล้วก็ยังป่วยด้วยสารพัดโรค แต่การดูแลรักษาเอาใจใส่เรื่อยมาของ จขกท. ถึงสองปีก็ทำให้ไซบีเรียน ตัวนี้กลับมาเป็นหมาที่ร่าเริง หายจากอาการป่วย ขนฟู และสง่างามอีกครั้งหนึ่ง กระทู้นี้เรื่องเล่าไม่เยอะมาก แต่มีภาพที่ช่วยเล่าเรื่องได้เยอะ เป็นอีกหนึ่งกระทู้ดีๆ ของเพื่อนมนุษย์คนหนึ่งที่ไม่ได้รักสัตว์แค่เปลือกนอก แต่รักสัตว์ด้วยใจจริง อ่านกระทู้เต็มๆ ที่นี่ 32 ปีของเรา…กับผู้หญิงที่ไม่เคยได้เรียกว่า “แม่” กระทู้ที่อ่านแล้วน้ำตารินไหลเป็นทางล่าสุดใน Pantip นี้เป็นเรื่องราวของ จขกท. คนนึงที่มี ‘ตั่วโกว’ (ป้าคนโต) ดูแลเธอมาตั้งแต่ยังเด็ก เนื่องจากพ่อกับแม่แยกทางกันไป และเท่าที่จำความได้ตั่วโกว ก็ดูแลเธอมาตลอดเสมือนแม่แท้ๆ คนหนึ่งแต่ตั่วโกว ไม่เคยให้เธอเรียกว่าแม่และยังดูแล จขกท. มาอย่างดี กระทั่งวันที่ จขกท. โตขึ้น ก็ได้รู้ความจริงหลายอย่างว่าทำไมตั่วโกว ถึงไม่แต่งงาน และทำไมตั่วโกว ถึงรักเธอเสมือนลูกในไส้ กระทู้ที่แสดงให้เห็นถึงความรักของคนๆ หนึ่งที่รักผู้หญิงคนหนึ่งแม้ว่าจะไม่ได้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกับตัวเองเลย แต่กลับยอมสละความสุขส่วนตัวมาเพื่อที่จะมอบความรักให้ จขกท. คนเดียว อ่านกระทู้เต็มๆ ที่นี่
