ถ้าพูดถึงหนังผีไทย “หอแต๋วแตก” อาจจะไม่ได้ติดอยู่ในลิสต์นี้ แต่ถ้าเติมคำว่า “comedy” หรือ “ตลก” เข้าไปต่อท้ายคำว่าผี เชื่อว่าหอแต๋วแตกต้องติดท็อปลิสต์ของการเป็น “หนังผีตลก อย่างแน่นอน ด้วยเอกลักษณ์ของตัวภาพยนตร์ทำให้ผู้ชมมีภาพชัดเจนต่อหอแต๋วแตก และความคาดหวังของตัวหนังที่แตกแต่างจากหนังทั่วไป ซึ่งนั่นหมายความว่า หากเป็นผู้ชมที่ไม่ได้คุ้นเคยกับความเป็นหอแต๋วแตก การรับชมหนังในครั้งนี้อาจจะเกิดคำถามมากมายหลายอย่าง เพราะเรื่องราวที่ถ่ายทอดออกมาผ่านตัวละครนั้น ถึงแม้จะมีธีมเรื่องหลักที่ครอบไว้อย่างการหยิบเอาหนังผีไทย 2 เรื่องดังที่เป็นกระแส “ธี่หยด” และ “สัปเร่อ” จนกลายมาเป็นเส้นเรื่องในการล่าท้าผี แต่การดำเนินเรื่องราวนั้นแทบจะเรียกได้ว่า อยากใส่อะไรตรงไหนตอนไหนก็ใส่ แล้วค่อยทำให้มันกลายเป็นเส้นเรื่องเดียวกัน แต่ในความไม่เข้ากันหรือไม่สมเหตุสมผลนั้น มันกลับสอดแทรกไปด้วยเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกชอบใจ และมุกตลกที่แม้จะตลกบ้างไม่ตลกบ้าง แต่กลับทำให้เราดูเพลินจนจบได้อย่างไม่อยากเลยจริงๆ ในส่วนของเนื้อเรื่องนั้นไม่ได้มีอะไรหวือหวา เป็นเรื่องราวของ 3 นักแสดงหลัก “เจ๊แต๋ว” “อาโคย” และ “แพนเค้กหรือแพนด้า” ในหมู่บ้านสัปะหยดเพื่อต้องการไล่ผีที่ตามติดต้องการเอาชีวิตอาโคย แต่ไม่แน่ใจว่าหนีเสือปะจรเข้หรือไม่ เพราะในหมู่บ้านสัปหยดแห่งนี้ กลับมีเรื่องราวแปลกๆ ให้กะเทยได้วิ่งหนีผีกันตามสไตล์ แต่สิ่งที่ถือว่าทำได้ดีแปลกตาในครั้งนี้คงต้องพูดถึง “ความน่ากลัวของผี” ที่ปราฎตัวแบบที่อาจจะทำให้สะดุ้งได้ และความหลอนสมจริงที่ทำถึงกว่าเดิม แต่ยังคงไม่ทิ้งความตลกเอาไว้ ที่ชอบที่สุดคือการทำให้ช่วงเวลาที่ผีปรากฎตัวน่ากลัวได้แบบไม่น่ากลัวจนเกินไป คนที่ชอบหนังผีอาจจะได้อรรถรสตรงส่วนนี้ ส่วนคนที่กลัวผีแต่อยากดูก็ไม่ได้ทรมานหัวใจวายไปเสียก่อน ในส่วนของการตัดต่อและด้านภาพ สำหรับมุมมองของคนดูที่ถึงจะปล่อยใจจอยๆ ในการดูก็ยังคงต้องมีความเอ๊ะ หรือสงสัยอยู่บ้างกับบางซีนที่อยู่ดีๆ ก็โผล่ขึ้นมา เหมือนเป็นการเอาหลายๆ เส้นเรื่องมาขมวดรวมกัน เล่าเรื่องนั้นแล้วมาต่อเรื่องนี้ คนที่ไม่ชินกับหนังแบบนี้คงอดขมวดคิ้วไม่ได้ อีกเรื่องหนึ่งที่เรียกได้ว่าเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้ชมตื่นตาตื่นใจ ไม่เบื่อกับการดูหนังเรื่องนี้ไปเสียก่อนคือเหล่านักแสดง และแขกรับเชิญ สำหรับนักแสดงหลักอย่าง จาตุรงค์, โก๊ะตี๋ และ กัส – วีรดิษฐ์ ยังคงทำถึงและได้บรรยกาศที่คุ้นเคยเช่นเดิม เพราะตัวหนังถือว่าให้ความสำคัญกับมุกตลกด้นสด และการต่อบทกันของนักแสดงนำ ร่วมกับนักแสดงอีกมากมายที่โด่งดังทั้งในฐานะนักแสดง และโลกโซเชียล บางคนออกแค่ฉากสองฉาก แต่ก็สร้างตำนาน หรือมีมใหม่ๆ ให้ผู้คนได้คอยติดตามและลุ้นว่าจะมีคนไหนโผล่มาตอนไหนในหนังเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบกันเลยทีเดียว ส่วนไฮไลท์ซีนที่แม้จะถ่ายกันวินาทีสุดท้ายแต่ก็กลายเป็นหนึ่งในฉากที่ทุกคนรอคอย “สุขุมวิท11” ฉากเหล่าพี่กะเทยผ่านศึกที่สร้างความฮือฮาและถือว่าเป็นหนึ่งในฉากที่เรียกกระแสของหอแต๋วแตกภาคนี้ได้มากโข จนกลายเป็นปรากฎการณ์ ถ่ายวันนี้ฉายพรุ่งนี้ ไม่มีใครทำได้นอกจาก “พชร์ อานนท์” ซึ่งต้องยอมรับเลยว่าทำถึงจริงๆ ในเรื่องของเวลาและทีมงาน แต่ด้วยความที่ถ่ายทำทีหลัง ปฏิเสธไม่ได้ว่าเหมือนเป็นการมีอยู่ของซีนนี้เฉยๆ ไม่ได้มีความเชื่อมโยงอะไร แต่ก็ไม่ได้รู้สึกขัดใจหรือแปลกใจอะไร เพราะความไม่สมเหตุสมผลก็ถือเป็นเสน่ห์ของหนังเรื่องนี้อยู่แล้ว สรุปโดยรวมแล้วถือว่า “หอแต๋วแตก แหกสัปหยด” ในครั้งนี้ทำได้ดีสมมาตรฐานความไม่สมเหตุสมผลเช่นเคย ใครที่เข้าใจในธรรมชาติของหนังคงไม่ผิดหวังกับหนังในภาคนี้ แถมยังมีอะไรให้แปลกตาแปลกใจสมกับเป็นภาคสุดท้าย (ที่จะท้ายสุดจริงมั้ยต้องรอชม) ของหนังเฟรยไชส์เรื่องนี้
