150 CM Crisis ส่องสถานการณ์ชีวิตที่ “คนตัวเล็ก” เท่านั้นจะเข้าใจ เขย่งแล้วเขย่งอีก ก็ยังหยิบของไม่ได้ สถานการณ์ที่คนตัวเล็กสไตล์ 150 cm อย่างเราเข้าใจดี ใช่ว่าจะอยากเกิดมาตัวแค่นี้ แต่พอดีมันไม่มีวี่แววจะสูงขึ้นเลย 🤣 และแม้ว่าข้อดีของคนตัวเล็กคือดูเด็กตลอดก็เถอะะ แต่ก็มีหลายครั้งที่รู้สึกลำบากเกินทั้งกายและใจจจ ที่หลายๆ อย่างกลายเป็นปัญหาในชีวิตประจำวัน ทั้งไซส์เสื้อผ้า กางเกงที่ต้องตัดขาตลอดไป หลุมอากาศที่ถูกมองข้ามได้ เมื่อยืนกับชาวตัวสูง หรือการถ่ายรูปหมู่ที่ชะเง้อแล้วก็ยังถูกบัง (เอามือลงหน่อยโว้ยยย) Mango Zero ชวนส่องสถานการณ์ในความจริงที่ “คนตัวเล็ก” พบเจอในเกือบทุกวัน.. ขอบอกเลยว่าใครโดนมาครบแล้วไม่ต้องเสียใจ เราคือเพื่อนกัน ถึงเราจะเป็นคนแคระในสายตาคนรอบข้าง แต่เราก็น่ารักไม่แพ้ชาวบ้านที่ไหนแน่นอน อิอิ โพสต์นี้อาจจะมาจากมุมของผู้หญิง แล้วผู้ชายตัวเล็กเจอเคยสถานการณ์แบบไหน มาแชร์กันได้น้าาา รออ่านงับ! คุยกับคนอื่น ยืนเมื่อยคอ ยืนคุยทีไรคือเมื่อยตลอด แหงนคอพับหลัง ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชายที่ตัวสูงกว่า ถ้าเห็นใจโปรดชวนมานั่ง หรือจะยืนคุยตรงบันไดคนละขั้นก็ยังดี 🤣 ❌ ดูคอนเสิร์ต (Yes) ✅ ดูหัวคนข้างหน้า ทั้งหนักใจและเซ็งในเวลาเดียวกัน เมื่อรู้ตัวว่าคอนเสิร์ตที่ชอบนั้นพื้นกับเวทีไม่เป็นต่างระดับ หรือเวทียกไม่สูงมาก วิวข้างหน้าของคนตัวเล็กอย่างเราๆ นั้นเลยเต็มไปด้วยหัวท่านผู้ชมทั้งหลาย จะขอแทรกไปอยู่ข้างหน้าก็เกรงใจว่าจะไม่ได้ แถมถ้าข้างหน้ายกโทรศัพท์ถ่ายก็คือไม่ต้องดูอะไร ดูได้ผ่านจอคนข้างหน้าเนี่ยแหละ นั่งเก้าอี้เต็มเบาะทีมี “ขาลอย” อยากนั่งเก้าอี้แบบสบายๆ เลยขยับมานั่งเต็มก้นแต่ก็ไม่วายโดนล้อ เพราะขาสั้นๆ ของเราลอยชนิดที่ว่าไม่ติดพื้น พอจะปรับเบาะให้ต่ำลงอีกสักนิดนึง ช่วงตัวก็เลยโต๊ะขึ้นมานิดเดียว จะเขียนหรือพิมพ์งานก็เสียสุขภาพสุดๆ .. มีอะไรลงตัวบ้างเนี่ย 😅 หยิบของบนชั้น เขย่งสุดขา เขินสุดๆ ก็โมเมนต์นี้ โมเมนต์ที่พยายามเต็มที่แต่ยังหยิบของไม่ถึง 😂 แม้จะเขย่งปลายเท้า จิกตรีนแบบสุดๆ สุดท้ายต้องไปเรียกเพื่อนมาให้หยิบ แหะๆ ที่รองแขนของคนรอบข้าง ใครมีเพื่อนผู้ชายเยอะ หรือมีหวานใจอาจจะพอเข้าใจ เมื่อคนตัวเล็กกลายเป็นที่รองแขนบนหัว บนไหล่ ในทุกสถานการณ์ คนตัวเล็กอย่างเราห้ามแล้วก็ไม่ฟัง จนเริ่มจะชินไปเอง ถือถุงเหมือนกัน แต่ทำไมลากพื้น.. เคยเป็นไหม? ถือถุงใหญ่แล้วทำไมมันลากพื้นตลอด หันไปดูคนข้างๆ เขาก็ถือแบบลอย ดูเดินสะดวกสบาย หันมาที่เราต้องงอแขนตลอดไปเพื่อไม่ให้มันแตะพื้น หรือบางคนก็อาสามาช่วยถือ เพราะน่าจะรู้สึกรุงรังแทนเรา 55555555 แถมของอะไรที่อยู่กับเรา มันดูเป็นชิ้นใหญ่ขึ้นมาทันที โดนแกล้งให้เอื้อม ด้วยการจิ๊กของ สายตัวเล็กโดนแกล้ง คือโดนตลอด “เอื้อมให้ถึงเด้” “มาเอาคืนไปเด้” ด้วยการจิ๊กของสำคัญ / ของที่จะใช้ไป แต่ก็นั่นแหละฮะะะ เอื้อมเท่าไหร่ก็คงไม่ได้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์บ้าจี้ ก็ต้องรอให้เขาเอาของมาคืนเอง อยากใส่เป็นเสื้อคลุม แต่ออกมาเป็นเสื้อโค้ท “เอาเสื้อพ่อมาใส่หรอ?” อยากใส่ให้ดูมินิมอลๆ แต่ออกมาเป็นชุดนอนตลอดไป เสื้อคลุมปกติก็กลายมาเป็นเสื้อโค้ทแบบ Oversize อะไรๆ ก็ดูใหญ่เกินไปสำหรับสาว 150 cm โว้ยย
