ออฟฟิศเป็นสถานที่ที่อุดมไปด้วยผู้คนมากมายที่เราจะต้องเจอพวกเขา อย่างน้อย 5 วันต่อสัปดาห์ และการที่เราเผลอไปทำอะไรที่สร้างวีรกรรมเด๋อๆ ก็คงจะสร้างความอึดอัด เด๋อด๋า awkward มากๆ เพื่อเป็นการป้องกันความเด๋อที่จะเกิดขึ้นกับคุณ เราได้รวบรวม 7 สถานการณ์ในออฟฟิศที่อาจจะทำให้กับคุณเด๋อไว้เป็นแนวทางป้องกันตัวเองว่าถ้าไม่อยากเขิน อย่าเอาตัวเองไปเสี่ยงชีวิตกับสถานการณ์เหล่านี้เลยเธอ ทักคนผิด การทักคนผิดเป็นปัญหาระดับชาติของคนที่อยู่ในออฟฟิศที่มีคนเยอะๆ แล้วบังเอิญหน้าเหมือนกัน เป็นความเด๋อขั้นพื้นฐานที่เราเชื่อว่าหลายคนต้องเคยเจอ บางคนแก้เด๋อด้วยการยอมรับไปเลยว่า เออ..ทักคนผิด แต่บางคนฟอร์มจัดก็อาจจะแก้เด๋อ เป็นฟอร์มคุยโทรศัพท์ไปเลยเนียนๆ ยิ้มทักเก้อ การแสดงความเป็นมิตรกับเพื่อนร่วมออฟฟิศที่เราไม่รู้จักกันแบบง่ายที่สุดก็คือการยิ้ม แต่…บางทีเราไม่แน่ใจว่าในจังหวะที่มองหน้าแล้วจะเดินสวนกันกับคนนั้น เราตัดสินใจยิ้มทักทายเขาไปก่อน แต่! คุณพระช่วยฝ่ายตรงข้ามเดินหน้านิ่งสวนเราไปซะงั้น ทิ้งให้เรายิ้มหวานเก้อๆ คนเดียวมันเขินแค่ไหน รับไหว้ผิดคน ใครไหว้มา เราก็ต้องรับไหว้ เป็นธรรมเนียมที่ถูกปลูกฝังอยู่ใน DNA คนไทยทุกคน แต่ในออฟฟิศที่คนเยอะแยะมากมาย การรับไหว้ก็ต้องดูดีๆ เพราะบางคนเขาไม่ได้ไหว้เรา คำว่า “สวัสดีค่ะพี่” แล้วมองหน้ามาที่เรา นั่นอาจหมายถึง…เขากำลังไหว้คนข้างหลังคุณก็ได้ ส่วนคุณก็ยกมือรับไหว้เก้อๆ เด๋อๆ ไป ทำไมไม่เอ่ยชื่อไปเลยว่าสวัสดีใคร เขินนะเว้ย! ยกมือตอบผิดคน การถูกยกมือทักทายคือความหายนะอย่างยิ่งใหญ่ เพราะเราไม่รู้เลยว่าการยกมือทักตอบจะนำมาซึ่งความเด๋อเลเวลไหน ยิ่งกับคนแปลกหน้าเราไม่สามารถเดาได้เลยว่าเขาพยายามทักเราเพื่อจะผูกมิตร หรือจะทักคนข้างหลังเรากันแน่ จังหวะนรกแบบนี้ถ้ายกมือทักตอบไปนี่…เด๋อชัวร์ เรียกชื่อผิดมาตลอด การเรียกชื่อคนในออฟฟิศผิดเป็นความเด๋อขั้นพื้นฐานอีกเรื่องหนึ่งซึ่งคนที่เราเรียกชื่อผิดมาตลอดบางคนเกรงใจไม่กล้าแก้ให้ว่าเรียกผิดเพราะกลัวเราเขิน แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เรารู้ความจริง เราจะรู้สึกเด๋อไปเอง จำชื่อคนที่ชวนคุยไม่ได้ ปัญหาจำชื่อคนอื่นในออฟฟิศไม่ได้คือเรื่องใหญ่ แต่มันจะไม่ใหญ่เลยถ้าคนๆ นั้นเดินมาชวนเราคุย แล้วเราไม่รู้จะเรียกชื่อคนนั้นอย่างไรดี สิ่งที่เราทำได้คือพยายามเลี่ยงที่จะเรียกชื่อคู่สนทนาเพื่อผ่านสถานการณ์นี้ไปให้ได้ ชวนคุยแล้วไปต่อไม่ได้ สถานการณ์ที่น่าอึดอัดในออฟฟิศมากที่สุดก็คือการอยู่ในสถานการณ์สองต่อสองกับคนที่ไม่สนิทเช่นในลิฟต์ ในห้องน้ำ หรือกินข้าวโต๊ะเดียวกัน บางครั้งเราอยากจะผูกมิตรเลยชวนเขาคุยก่อนเพื่อทำลายกำแพง แต่กลายเป็นว่าไม่รู้จะคุยอะไร เช่นเจอเขาที่ร้านข้าว เราก็ถามคำถามเด๋อๆ ไปว่า “กินข้าวเหรอ…” ซึ่งใครๆ ก็รู้ป่าววะ ว่านี่ถามพอเป็นพิธี หลังจบประโยคนี้ความเจื่อนจะมาเยือนบนโต๊ะอาหารทันที ทักเพื่อนที่คุยโทรศัพท์ แม่จะทักเพื่อนสนิทในออฟฟิศ แต่ก็ใช่ว่าเราจะไม่เด๋อ ถ้าเราเผลอไปทักเพื่อนที่คุยโทรศัพท์อยู่มวลความเด๋อจะเกิดขึ้นทันทีที่เราพูดจบแล้วเพื่อนหันหน้ามาให้เห็นว่าเพื่อนถือโทรศัพท์ ก่อนจะถามเราด้วยคำพูดสั้นๆ ว่า “เมื่อกี้ว่าอะไรนะ…” ไหว้เด็กฝึกงาน บางครั้งเราเพิ่งมาทำงานได้ไม่นานก็ไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใคร เจอหน้าใครก็ไหว้หมดในฐานะน้องใหม่ แต่การไหว้เด็กฝึกงานซึ่งถือเป็นพนักงานเลเวลน้อยสุดในออฟฟิศแล้วน้องเขาต้องรับไหว้เราแบบงงๆ มารู้ทีหลังเราจะค้นพบว่า วันนั้นกูไม่น่าทำเลย เพราะนอกจากจะสร้างความเด๋อให้ตัวเองแล้ว ยังไปสร้างแผลใจให้น้องฝึกงาน ที่อาจจะกำลังคิดอยู่ว่า…นี่กูหน้าแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ น้อง…พี่ขอโทษ คนแก่กว่าไหว้ หลายคนก็คิดอย่างเราเลยว่าเจอใครก็ไหว้หมด ซึ่งบางทีเราก็รู้อยู่แล้วว่าพี่คนนั้นแก่กว่า แต่พี่คนนั้นไม่รู้ไงเลยไหว้เรา จังหวะนั้นเรามีตัวเลือกแค่ หนึ่ง รับไหว้ดีไหม กับสอง บอกพี่เขาไปว่าไม่ต้องไหว้ ซึ่งไม่ว่าจะทำอะไร เราก็รู้สึกเด๋อในใจทั้งนั้น
